Kulinarno - kulturalny spacer po Rzymie - DZIEŃ 2

Co zjeść w Rzymie

Wychodząc z parku znajdziemy się w ścisłym centrum miasta, nieopodal Piazza del Popolo i jednej z głównych ulic Rzymu – via del Corso. Jest pora lunchu, więc kroki swe kierujmy do Mondo Arancina. To malutkie miejsce i o tej porze dnia wypełnia gwar i przepychający się ludzie. W menu znajdziemy długą listę wymyślnych rodzajów arancini – sycylijskiej odmiany rzymskiej suppli. „Arancia” to po włosku pomarańcza i właśnie w tym kształcie podawane są tu cieplutkie, tłuściutkie, smażone ryżowe kulki. Najbardziej klasyczne połączenie to arancini con ragù, czyli składające się z ryżu, mięsa, groszku i mozzarelli. Warto też skusić się na te wypełnione beszamelem z prosciutto cotto, otoczone szafranowym ryżem.

Po posiłku czas na zwiedzanie. Bazylika Santa Maria del Poppolo znajduje się tuż przy bramie Porta del Popolo, prowadzącej na piazzę. Niepozorny kościółek, a w nim praw- dziwe dzieła sztuki: kaplica Chigi, zaprojektowana przez Rafaela Santi, obrazy Caravaggia oraz ołtarz Annibale Carraciego. Bazylika skrywa wiele skarbów i tajemnic. Rozglądajmy się uważnie, a trud nasz zostanie nagrodzony.

Myślę, że nadszedł już czas na boskie gelatto. Idąc wzdłuż via del Corso, która łączy piazza del Popolo z Piazza Venezia, mijamy sporo gellaterii, jednak warto wstrzymać się i dotrzeć do tej jedynej – słynnej Giolitti. Jej historia sięga 1900 roku. Panowie, w eleganckich koszulach, ze starannie zawiązanymi muszkami, podają słodkie cornetto, wypełnione lodami i zanurzone w płynnej czekoladzie. Po typowe włoskie desery, trzeba jednak ustawić się w długiej kolejce. Szefowa, typowa włoska matrona, z wielką powagą podsuwa umieszczone na białych talerzykach, wypełnione ricottą chrupiące sfogliatine, cassaty, cannolo czy semifreddo. Lokalizacja lodziarni jest wręcz idealna –  tuż obok znajduje się Panteon.

Intensywny dzień powoli dobiega końca. Udając się na północ, miniemy Campo di Fiori. Warto na chwilę wstąpić do Forno di Fiori – piekarni, która znajduje się tam od 1880 roku. Polecam słodkie błyszczące od powideł crostaty i chrupiącą pizzę na kawałki.

Idąc dalej, przechodzimy przez most Ponte Garibaldi by znaleźć się w dzielnicy pełnej barów, małych sklepików, restauracji i pracowni artystycznych. Znajdziemy tam bazylikę di Santa Cecilia in Trastevere, jeden z najstarszych kościołów Rzymu. Pierwsze wzmianki o nim sięgają III w. To miejsce rzadko odwiedzane przez turystów, a szkoda. Wewnątrz, oprócz fresków i gotyckiego cyborium dłuta Arnolfo di Cambio, zachwyca przepięknie zdobione prezbiterium, zakończone absydą z mozaiką bizantyjską z XII w. O zmierzchu delikatnie oświetlone majestatyczne wnętrze, może dostarczyć niemal mistycznych przeżyć.

Na kolację wybierzemy się metrem. Pojedziemy do restauracji La Fraschetta del Pesce, na przedmieściach Rzymu. Dwie ogromne sale i znajdująca się w lokalu obok Fraschetta w wersji mini – na ekspresowe zamówienia. Gdy tylko zapada zmierzch, restauracja wypełnia się po brzegi gośćmi, którzy od dawna znają i kochają to miejsce. Szef wita wszystkich przy wejściu uściskiem dłoni. Ciekawostką, która w mediach włoskich często wzbudza kontrowersje, jest to, że dzieci nie mają tam wstępu.

La Fraschetta del Pesce jest to restauracja, która serwuje głównie owoce morza i ryby z własnego połowu. Antipasti fritto misto, przystawki takie jak: bruschetta z anchois, cozze w winie, malutkie chrupiące ośmiorniczki, szaszłyki z kalmara, tuńczyk w pomidorach czy ośmior- nica w sepii, zauroczą nas już na wstępie. Wśród primo piatii króluje spaghetti z vongolami oraz pappardelle z crema di scampi. Możemy rownież zamówić pieczoną w całości, aromatyczną rybę. Kelner z pieczołowitością, na naszych oczach, oddzieli ości i ostrożnie ułoży soczyste kawałki ryby na naszym talerzu. Zakochamy się w tym miejscu i zawsze będziemy chcieli tam wracać.

Kolejny dzień dobiega końca. Jest jeszcze tyle miejsc, które warto odwiedzić; tyle smaków, które warto poznać. Nie bądźmy jednak pazerni i zostawmy sobie coś po co będziemy mogli wrócić do Rzymu raz jeszcze.