Kukbuk
Kukbuk
Krakowski Makaroniarz i smażone jabłka w cieście / Tyrol

Krakowski Makaroniarz i smażone jabłka w cieście

Pisałem już o tym, że w listopadzie zaczyna się sezon na cytrusy. Dzieje się tak na Sycylii. I choć chciałbym widzieć całą Italię jako pomarańczowo- cytrynowe królestwo, to prawda jest nieco bardziej skomplikowana.

Specjalista w zakresie kuchni śródziemnomorskich, dziennikarz kulinarny, podróżnik, fotograf, autor sześciu bestsellerowych książek kulinarnych. Gotuje i karmi, prowadzi warsztaty kulinarne oraz organizuje wyjątkowe kolacje degustacyjne.

Tekst: Bartek Kieżun

Zdjęcia: Bartek Kieżun


Grafika: Magda Pilaczyńska

Ten artykuł przeczytasz w mniej niż 5 minut!

Z uporem maniaka na spotkaniach autorskich związanych z moją książką – „Italia do zjedzenia” – opowiadam, że chciałem pokazać kuchnię włoską nie jako odzwierciedlenie mitu makaronowo-pizzowego, ale jako prawdziwy i skomplikowany byt, na który składają się liczne kuchnie regionalne, bogate i różne od siebie. Bardzo bym bowiem chciał, żeby moi rodacy jedli pizzę w Neapolu, owoce morza na wybrzeżu, w Toskanii pili sangiovese, a do Genui pojechali na pesto. I to nie dlatego, że mam zapędy dyktatorskie (które oczywiście mam!), ale po to, by naturalne stało się dla nich lokalno-regionalne podejście, jakie do kuchni mają we Włoszech. Owocuje ono tym, że chianti pije się gdzieś między Florencją a Sieną, a nie wszędzie, bo to nie ma sensu. Na Sycylii czy Sardynii na przykład nie ma wina zwanego chianti, i to wcale nie dlatego, że to wyspy, po prostu nie rośnie tam sangiovese, główny szczep, z którego powstaje to wino. Chciałbym też, by oparłszy się na wiedzy nabytej z książek, artykułów czy audycji radiowych, rodacy wykształcili w sobie słuszne przekonanie, że najlepsza włoska bazylia rośnie w okolicach Genui i dlatego to właśnie tam wymyślono pesto, co pociąga za sobą konieczność skosztowania go w tym rejonie, a nie na przykład w Wenecji.

Florencja, Krakowski Makaroniarz

Italia ciągnie się z północy na południe wzdłuż górskiego garbu i jak mówią niektórzy (polecam książkę „Włosi” Johna Hoopera), większość Włochów to górale, a reszta to marynarze. Z Katanii, gdzie rosną pomarańcze, do Bolzano, gdzie sadzi się jabłonie, są dokładnie 1474 kilometry, a po drodze zmienia się wszystko. Najbardziej klimat.

jabłka, Krakowski Makaroniarz, jabłka w cieście

Dlatego cała moja podnieta związana z cytrusami to zaledwie połowa prawdy, bo na północy w tym samym czasie główną rolę odgrywają właśnie jabłka. Z tego powodu w niedzielne południe postanowiłem wypróbować północny przepis na frittelle di mele i zajadając podwójną porcję (w końcu była niedziela), przypomniałem sobie, że identyczne robiła mi babcia, kiedy byłem mały. A nie była jako żywo ani Włoszką, ani góralką, ale skoro Włosi mówią, że przepis jest z Tyrolu, to nie będę się kłócił!

Smażone jabłka w cieście, Krakowski Makaroniarz, Jabłka

Frittelle di mele

Składniki:

  • woda 125 ml
  • mleko 125 ml
  • jajko "zerówka" 1 sztuka
  • mąka pszenna 125 g
  • proszek do pieczenia 1 łyżeczka
  • sól szczypta
  • cukier 1 łyżka
  • jabłko 5 sztuk
  • olej arachidowy do smażenia
  • cukier puder do podania
  • miód według uznania

Przygotowanie:

Do miski wlewamy wodę i mleko. Dodajemy rozkłócone jajko, mieszamy. Wrzucamy wszystkie suche składniki, mieszamy dokładnie. Ciasto odstawiamy na godzinę w chłodne miejsce. W tym czasie obieramy jabłka, kroimy je w plasterki grubości 1 centymetra, wycinamy gniazda nasienne. Kawałki owoców obtaczamy w cieście i smażymy w głębokim tłuszczu – na złoto. Włosi mówią, że najlepszy jest arachidowy, ale rzepakowy też da radę – dodaję ja. Odsączamy jabłka na papierowym ręczniku i podajemy z odrobiną cukru pudru lub miodu.

PS.

Na zimno też są niezłe.

 

Chcemy wiedzieć co lubisz

Wiesz, że im więcej lajkujesz, tym fajniejsze treści ci serwujemy?

W zawsze głodnym KUKBUK-u mamy niepohamowany apetyt na życie. Codziennie mieszamy w redakcyjnych garnkach. Kroimy teksty, sklejamy apetyczne wątki. Zanurzamy się w kulturze i smakujemy codzienność. Przysiądźcie się do wspólnego stołu i poczujcie, że w kolektywie siła!

Koszyk